https://teologiawnauce.blogspot.com/2018/04/wielki-zderzacz-hadronow-wielka.html
29.04.2018.
Wielki
Zderzacz Hadronów- Wielka Tajemnica.
Spis treści.
1. Wstęp
2. Fizyczna zasada budowy WZH.
3. Funkcjonowanie WZH niezgodne z fizyką
4. Wariant z masą
relawitystyczną.
5.
Zadanie fizyczne.
6. WZH jako spektrometr masowy.
7.
Wątek finansowo przestępczy.
8. WZH świątynią
satanistyczną?
9. Teoria
malejącego elementarnego ładunku
elektrycznego.
10. Rozpad beta
kwantowy. Proton hybrydowy.
11. Podsumowanie.
1. Wstęp.
Nie zamierzałem już więcej odnosić się do
WZH. W trakcie niezamierzonej dyskusji nieopatrznie zobowiąz-
łem się do
tego. Zaskoczyło mnie wówczas
spostrzeże-
nie, iż
prawie nikt nie był świadom według jakiej zasady
fizycznej
działa to ubóstwiane urządzenie.
Zajrzałem w
tym celu do Internetu i ze zdziwieniem skonstatowałem, iż na ten temat nie
istnieje najmniej-
za wzmianka.
2. Fizyczna
zasada budowy WZH.
Podaję przeto, iż zasada działania tego
niezmiernie skomplikowanego i ogromnego urządzenia oparta jest na równowadze
dwóch sił, które działają na poruszają-
ce się w nim
cząstki.
Pole
elektromagnetyczne, wytwarzane przez potężne elektromagnesy nadaje im
przyśpieszenie skierowane ku środkowi , a siła odśrodkowa wynikająca z
prędkości z którą się cząstka porusza przeciwdziała sile dośrodko-
wej i nadaje mu przyśpieszenie skierowane w
przeciw-
nym
kierunku.
Siła
wytworzona przez elektromagnesy nazywa się siłą
Lorentza.
Istota
prawidłowego funkcjonowania zderzacza polega
na tym, aby
te przeciwstawne siły pozostawały w
nieu-
stającej
równowadze.
Problem jest
bardzo poważny ponieważ cząstki poru-
szają się po
torze, którym jest rura o średnicy kilku cm.
W zderzaczu
są również rozmieszczone silne elektroma-
gnesy
nadające cząstkom przyspieszenie skierowane
wzdłuż torów
po których one krążą. Maksymalna pręd-
kość którą
uzyskują cząstki wynosi 0,999999991 pręd-
kości
światła w próżni. Do pełnej prędkości światła w
próżni
brakuje jeszcze tylko 2 m. W tym celu zmierza się do skonstruowania następnego
zderzacza, trzy krot-
nie
większego od obecnego.
3.
Funkcjonowanie WZH niezgodne z fizyką.
Obliczę teraz w jakim stosunku pozostają
siła Loren-
tza i siła
odśrodkowa.
FL = B q v
FL – siła Lorentza – [N]
B -
8,3 T - indukcja magnetyczna
pola
q -
1,602191 x 10-19 C – ładunek elektryczny
protonu
v – 299792500 x0,999999999 m/s – pręd-
kość z jaką porusza się proton
Fd = m v2
/ r
Fd - siła dośrodkowa
m - 1,672614 x 10-27 kg -
masa protonu
r – 4245 m – promień toru, po którym
poru-
szają się cząstki
FL = Fd
FL =8,3x1,602191 x 10-19 x(0,999999991
x 299792500) = 3,9867 x 10-10
[N]
Fd =1,672614 x 10-27 x x(0,999999991x299792500)2/4245 =
=3,5413 x 10-14 [N]
3,9867 x 10-10 nie równa się
3,5413 x 10-14
W tym przypadku siła Lorentza jest
11257,7
razy
większa od siły odśrodkowej. W efekcie
dąży-
łaby ona do
tego aby proton poruszał się po torze
o promieniu
0,377 metra. Skutkiem tego opuściłby
on rurę w
której się porusza uszkadzając jej ścian-
kę, a tym
samym niszcząc kosmiczną próżnię, któ-
ra w niej
istnieje.
4.
Wariant z masą relatywistyczną.
Wielu czcicieli STW jest nadal głęboko
przeko-
nanych, iż
podczas osiągania przez masę prędkoś-
ci
porównywalnych z prędkością światła, masa cia-
ła zaczyna
wzrastać. A. Einstein nazwał taką masę,
masą
relatywistyczną. W OTW wycofał się z tego
poglądu, ponieważ stanowił on jakąś
sprzeczność
w
odniesieniu do grawitacji.
m’
= m γ
γ =
1/(1 – v2/c2)-0,5 -
czynnik Lorentza
m’
– masa relatywistyczna
γ = 1/ [1-
(0,999999991 c)2/c2]-o,5
γ=
7453,56
m’ =
1,672614 x 10-27 x 7453,56
m’ =
1, 42669x 10-23 kg
Fd
= 1, 42669x 10-23x x(0,999999991x299792500)2/4245
Fd = 3,0206x10-10
N
FL = Fd
3,9867 x 10-10 nie rówana się 3,0206x10-10
Siła
Lorentza jest 1,3198 razy większa od siły odśrodkowej. W tym przypadku wirujące w zderzaczu protony
również zostałyby odrzucone na ku środkowi zderzacza.
W czasie, kiedy Albert Einstein publikował
STW
nie istniało
narzędzie za pomocą którego możnaby
ją
zweryfikować. WZH jest wymarzonym narzędziem stworzonym do tego celu. Nadaje
przecież masie prędkość jedynie o 2m mniejszą od c.
Teoria Względności zakładała w swoich
postulatach, że w fizyce wartości podstawowych stałych fizycznych są
niezmienne, niezależnie od szybkości z jakimi poruszają się obiekty.
Przy takim
założeniu w WZH wartości siły Lorentza
i siły
odśrodkowej powinny być sobie równe.
Skoro
pojawiła się pewna ich nierównowaga, to znaczy, iż pojawiły się jakieś
niekorzystne zjawiska,
których
uczony nie uwzględnił.
Można wobec tego wysnuć wniosek, iż STW
jest
teorią
błędną. Gdyby to było jej jedyne uchybienie
to możnaby
ten fakt zmarginalizować. Jej znacznie
poważniejszą
wadą jest grzech przeciwko prawdzie i uczciwości.
Korzystając z okazji zaproponuję
czytającym ten
tekst pewne
proste i niewinne zadanie fizyczne na
poziomie
dawnej szkoły średniej.
5.
Zadanie fizyczne.
Z rakiety A
poruszającej się z prędkością v, wysłano za pomocą światła z żarówki sygnał świetlny do rakiety B. Rakieta B
porusza się również z prędkością v równolegle do rakiety A. Jest ona
umieszczona prostopadle nad rakietą A w odległości H.
Po jakim
czasie t, sygnał świetlny wysłany z rakiety A dotrze do rakiety B.
Do obliczeń
proszę przyjąć, iż światło na przebycie
drogi H potrzebuje t0 czasu.
Ten, kto zada sobie nieco trudu i rozwiąże
to zadanie będzie mógł sobie uzmysłowić jaką nędzą jest nie tylko STW, ale
także cała fizyka.
6.
WZH jako spektrometr masowy.
W fizyce i technice konstruje się
urządzenia zwane spektrometrami masowymi. Służą one do wyznaczania mas różnych
cząstek jak i również do ustalania składu chemicznego materii.
Ich wspólną
cechą jest ustalanie wartości ładunku elektrycznego w stosunku do masy t.z.w. ładunek właściwy.
Niektóre
rozwiązania wykorzystują zmianę toru ruchu cząstki w polu magnetycznym.
Dokonuje się pomiaru
promienia
tego zakrzywienia. WZH można potraktować
jako ogromny
spektrometr, w którym promień po którym porusza się proton jest ustalony.
Bqv = mv2/
r |: v
q / m = v / Br
q/m = 0,999999991x299792500/8,3x4245
q/m = 8,5087x103
C/kg
Dla stałych
fizycznych ładunek właściwy protonu wynosi 9,57896x107 C/kg.
W zderzaczu zaś
jest on 11257,84 razy mniejszy.
Należy uwzględnić
fakt, iż w powszechnie użyt-kowanych spektrometrach nie przyśpiesza się
materii do prędkości światła.
7.Wątek finansowo przestępczy.
Koszt budowy
Wielkiego Zderzacza ocenia się na około 7,5 mld. euro. Bardzo poważną pozycją
w tej kwocie stanowią magnesy, które zakrzywiają tor ruchu cząstek. Zbudowane są
one z materiałów nadprzewodzących chłodzonych do temperatury niższej od tej,
która panuje w Kosmosie.
Liczba tych elektromagnesów oscyluje od 1000, nawet do prawie
10000, w zależności od tego, kto podaje te dane. Są one z reguły umieszczane w materiałach edukacyjnych
przeznaczonych dla uczniów. Nie ma o co właściwie kopii kruszyć, ponieważ w
sieci również można bawić się w głuchy telefon.
Obliczymy raczej jakie powinno być pole magnetyczne, aby
wystąpiła równowaga siły Lorentza i siły odśrodkowej.
Bqv = mv2/ r |: v
/r Bq
= mv
B
= mv/qr
B = 1,672614 x 10-27x0,999999991x299792500/
/(1,602191 x 10-19x
4245)
B = 7,37266x 10-4 T
Dla zachowania
równości siły Lorentza i siły odśrodkowej wystarczyłyby elektromagnesy o
indukcyjności 7,37266x 10-4 T ,zamiast 8,3 T.
Ich indukcyjność jest 11257,8 razy mniejsza.
Zapewne ich koszt byłby również o kilka miliardów
euro mniejszy. Wystarczyłyby być może zwykle elektromagnesy
nawinięte drutem miedzianym i chłodzone powietrzem.
Praktycznie, w tego typu cyklotronach najwyższy jest koszt
magnesów zakrzywiających drogę pokonywaną przez naładowane elektrycznie
cząstki.
Można powiedzieć,
iż takie przypuszczenie jest ogromnie małostkowe wobec przedstawicieli tak
poważnej profesji jaką są fizycy- elita intelektualna
naszej planety. Jest to jednak tylko pozór. Jak nas uczy
życie największe przestępstwa mają miejsce
na oczach całego świata. Tylko małe tajemnice skrywane są w sejfach.
8. WZH
świątynią satanistyczną?
W trakcie działania
WZH doszło w centrum jego obsługi do skandalicznego, rodem z najciemniejszego
okresu historii ludzkości wydarzenia.
Grupa zamaskowanych osobników złożyła w nim
ofiarę z żywej kobiety.
Całe zdarzenie zostało
sfilmowane i opublikowane w sieci. Można z dużą dozą prawdowopodobieństwa
przypuszczać, iż pokazanie tej ofiary całemu światu było zamierzone. W
przeciwnym wypadku jej uczestnicy nie zakładaliby na twarze masek.
Jak zwykle w takich sytuacjach kierownictwo zapowiadało
przeprowadzenie wnikliwego śledztwa i wyjaśnienie owego zdziczenia. Życie
podpowiada, że prawdę poznamy dopiero na drugim świecie.
Widocznie uczeni
dla wzmocnienia swoich zdolności intelektualnych i osiągnięcia sukcesu muszą
podobnie jak szamani i wszelkiej maści czarownicy zwracać się ku piekielnym mocom. Idea nauki zatoczyła wielkie
koło i powróciła w swej pierwotnej postaci ,do swego prawdziwego twórcy.
9.Teoria malejącego elementarnego ładunku
elektrycznego.
Pod względem obowiązującego obecnie trendu naukowego takie
uzasadnienie jest niedopuszczalne. Na przeszkodzie stoją przynajmniej dwa
kardynalne powody.
Pierwszym jest postulat pochodzący jeszcze z 1905 roku,
zawarty w STW Alberta Einstein, który mówi, iż prawa fizyki są niezmienne
niezależnie od prędkości z jaką porusza się układ fizyczny.
Drugim jest teoria ,zwana Modelem Standardowym. Jest to
zamysł połączenia ze sobą TW i Teorii Kwantowej. Właśnie w tym celu zbudowano
WZH. Odkrycie bozonu Higgsa i pola Higgsa powinno ostatecznie potwierdzić
obecnie obowiązującą koncepcję budowy materii.
Wyniki jakie uzyskano w trakcie doświadczeń, nie napawają
optymizmem. Doświadczenia przerwano i rozpoczęto analizę uzyskanych danych.
Może ona potrwać nawet kilka lat. Obawiam się, że po tak długim okresie wszyscy
zapomną o tym niepowodzeniu i będzie można zastanawiać się nad następną
gigantyczną konstrukcją.
Moim skromnym
zdaniem włączanie do jakichkolwiek nowych teorii naukowych STW i OTW zawsze
będzie się tak kończyło.
Obliczę teraz jaka
może być wartość ładunku protony przy zadanej prędkości zderzacza.
Bqv
= mv2/ r
q = mv /( Br )
q = 1,672614 x 10-27x0,999999991x299792500
/
/ 8,3x4245 = 1,423183x10-23 C
Wartość ta jest
11257,8 razy mniejsza od ładunku elementarnego.
O takich
paradoksach nie mówi się w światku uczonych, ani nawet nie dyskutuje na forach
o fizyce. Jest to temat tabu. Wielką nieuczciwością je-st budować urządzenie
za wiele miljardów euro nie uprzedzając darczyńców o bezsensie takiego
przedsięwzięcia. Najpierw powinny zostać ustalone przyczyny które wywołują
taką reakcję materii na ogromne przyśpieszenia i prędkości.
Nauka w powszechnym mniemaniu stoi na ogromnym poziomie,
lecz mentalność uczonych jest bardzo naiwna ,, ponieważ nie uzyskaliśmy tego
czego oczekiwaliśmy przy energii
zderzenia 14 TeV, to zbudujmy jeszcze potężniejszy zderzacz, może się nam
powiedzie”.
Mam nadzieję, że jeśli hojni sponsorzy się wycofają , to
towarzystwo wzajemnej adoracji zacznie tworzyć sensowniejsze modele budowy
materii.
10. Rozpad beta kwantowy. Proton hybrydowy.
Byłem przekonany,
że uczeni nie zdołali niczego sensownego odkryć dzięki WZH. Okazało się
jednak, iż można dopatrzyć się w tym przedsięwzięciu pewnych pozytywów.
Rozpad β+ polega na przemianie protonu w neutron
wewnątrz jądra atomu. W trakcie reakcji następuje emisja pozytonu i neutrina
elektronowego.
Rozpad taki zalicza się do oddziaływań słabych.
Reakcja przebiega bardzo szybko, nie obserwuje się również
jej stanów pośrednich.
Podczas przyśpieszania protonów w akceleratorze ładunek
protonu maleje proporcjonalnie do jego prędkości. Dzięki temu proton
nieustannie zmniejsza swój ładunek stając się hybrydą. Dla prawidłowego jego
opisu fizycznego nie możemy go w tych
chwilowych stanach traktować jako pełnego protonu, ponieważ
nie posiada już ładunku elementarnego, lecz jego ułamek.
W poprawnym zapisie takich protonów
powinny się pojawić informacje podające jaką część ładun-
ku elektrycznego jest jego udziałem.
W przypadku rozpędzenia protonu do
0,999999991 c jego ładunek elektryczny wynosi
8,8827x10-5 x 1,602191 x 10-19 C.
Pełna
przemiana protonu w neutron nastąpi wówczas, kiedy jego ładunek stanie się
równy 0.
W taki przypadku liczba tak zhybrydyzowanych cząstek
mogłaby być przeogromna. Na tym etapie rozważań trudno jest również zawyrokować
przy jakiej prędkości proton stanie się neutronem?
Nie można także wyliczyć, czy ładunek elektryczny
zmniejsza się kwantowo, czy liniowo.
Jak do tej pory żadna teoria fizyczna, a tym bardziej
Model Standardowy nie przewidział takiej możliwości. Jestem tym mocno
zaskoczony, ponieważ ubytek ładunku elektrycznego powinien pojawiać już we
wcześniej konstruowanych akceleratorach. Jak niewiele zamiłowania do prawdy
można dopatrzyć się pośród luminarzy nauki.
Wyłania się z tego rozumowania nieco zaskakujący
obraz. Do tej pory proton wydawał się cząstko wielce stabilną, której nie jest
w stanie skruszyć nawet potężny zderzacz hadronów, a najzwyklejsze w świecie
przyśpieszenia pozbawiają go ładunku.
W naszym
otoczeniu nie jest to żaden problem, który mógłby wywoływać niepokój.
Jednak w
odległym Kosmosie uczeni odkryli sporą ilość galaktyk, które poruszają
się z prędkością zbliżona do prędkości światła, a nawet je przewyższają. W
przypadku tej cechy materii, nie powinna zachować się jej struktura z jaką mamy
do czynienia. Nie powinny tam istnieć żadne cząstki, których struktura
zależna jest od występowania
oddziaływań elektromagnetycznych.
Zasmucą się
jednak miłośnicy podróży z prędkościami pod i nad świetlnymi. W myśl tej
zasady już podczas zbliżania się do wymarzonych prędkości następowałaby
dezintegracja rakiety , jak i ich samych. https://teologiawnauce.blogspot.com/2018/04/wielki-zderzacz-hadronow-wielka.html
11. Podsumowanie.
Oceniając
wcześniej przedstawione zawiłości Wielkiego Zderzacza Hadronów skłaniam się ku
poglądowi, iż jego największą tajemnicą jest próba ukrycia istnienia ładunków
elektrycznych o dowolnej wartości.
Ileż to ludzi na świeci straciło wiarę w Boga aprobując bezkrytycznie
dokonania nauki.
Nie będę w tym
opracowaniu odnosił się do przyczyn, które nie pozwalają rozbić protonu innym
protonem. Powinienem uwzględnić tę trudność w opracowaniu o bezwładności i grawitacji.
